Prologue

     Liam, gdy wraz z przyjaciółmi osiągnął to co dla wielu zostało marzeniami, nigdy nie zastanawiał się co zrobiłby, gdyby skończyła się dla nich dobra passa, a oni musieliby rozwiązać zespół. Tak więc, kiedy pewnego popołudnia roku dwutysięcznego piętnastego, dnia ósmego w miesiącu maj podjęli wspólnie decyzję o zawieszeniu działalności One Direction na czas nieokreślony, ani on, ani jego przyjaciele nie spodziewali się tego co nastąpi w jego życiu. Wydawać by się mogło, że zła passa wraz z zespołem odebrała mu wszystko inne. Rodzinę, dziewczynę, panowanie nad własnym ciałem... I chodź potem zaklinał tę passę i starał się ze wszystkich sił odzyskać to co stracił nigdy los nie zwrócił mu dawnego życia. Nawet w części.

     Skoro więc niech chcesz dać mi tego co już miałem to zacznę od początku!

    Jedno zdanie wykrzyczane kiedyś na pustej ulicy. I nie będę ukrywać, że pod wpływem alkoholu. Jedno zdanie skierowane do passy, a zdziałało więcej niż cały rok próśb o wybaczenie. Co nie znaczy, że znów regularnie kontaktuje się z rodziną, a pozostawiona gdzieś pomiędzy seksownymi barmankami Danielle przybiegła do niego na zawołanie. Musiał postarać się jeszcze trochę bardziej.
    Zaczął od uporządkowania dawnego życia. Wyglądało ono jak piękny dom Lego. Miał dosłownie wszystko czego sobie tylko zapragnął, miał bliskich, których kochał, a oni kochali jego. Lecz po tym feralnym ósmym maja z kolorowej budowli zaczęły odpadać pierwsze klocki. Bezużytecznie wydawał pieniądze, zaniedbywał siebie i ludzi jemu ważnych, dopuszczał się czynów niewybaczalnych, a nim się zorientował został sam. Samiuśki, jak palec. Nie miał nawet psa, do którego mógł by się przytulić. I Max został mu odebrany.
     Nadepnął na klocek. Ocknął się. Zauważył co zrobił, że ten piękny, zbudowany przez niego domek rozpadł się na kawałki. Podniósł pierwszy klocek - skończył imprezować. Potem drugi - wyrzucił niepotrzebne rzeczy. I trzeci - przeprosił dawnych przyjaciół, z niektórymi nawet się pogodził. Sprzedał wielką willę. Mieszkał sam, po jaką cholerę mu dom z ośmioma sypialniami i oddzielnymi łazienkami? Przeprowadził się do miłego apartamentu w centrum Londynu. Znalazł sobie jakieś zajęcie. Został wykładowcą...
     - Jak myślisz Liam, kim będziesz za dziesięć lat? - spytał go kiedyś Andy, jeszcze gdy Payne koncertował. Siedzieli akurat w jego pokoju hotelowym i grali w jakąś grę na konsoli.
- A kim mam być?! Będę tą samą osobą co teraz, a nawet lepiej, bo będę dziesięć lat starszy i... - odpowiedział na przemian z nerwowym wciskaniem przycisków na kontrolerze.
- I co? - roześmiał się przyjaciel. Wygrywał i chciał rozkojarzyć Liama, aby zdobyć jeszcze większą przewagę. Ale Liam nie odpowiedział mu, bo sam nie wiedział co postawić po "i".
     I chociaż minęło tylko lat pięć, on nadal nie wiedział co będzie za kolejne tyle. Jego plan przewidywał jedynie najbliższe miesiące. Nie było mowy o pięciu latach!
     Uczelnię, w której pracował ogarnął szał na One Direction. Na jego zajęcia zapisać się chciało tysiące jego fanek i fanów. Dyrekcja ogłosiła konkurs. Wybrano stu najlepiej zapowiadających się przyszłych uczniów, którzy mieli uczestniczyć w wykładach prowadzonych przez samego Liama Payne'a. Nie wiedział, że wśród tej setki młodych ludzi odnajdzie kogoś kto pomorze mu złożyć je domek do końca.

▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲

 Uważam, że za mało jest blogów o Liamie. A to przecież taki dobry chłopak! I może to nie będzie ósmy cud świata, ale będzie o Liamie, a jeśli coś jest o Liamie to samo w sobie jest cudem.